şaquli — sif. <ər.> Şaqul kimi yuxarıdan aşağıya enən; şaqul vəziyyətində olan; vertikal. Şaquli xətt. – Bu zaman məzarın başı ucunda qoyulmuş top kimi yuvarlaq və şaquli şəkilli bir çox təbii daşlar gördüm. A. Ş.. <Səməd> yoldaşlarına üz… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şaquli — ə. vertikal … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
əmudi — ə. şaquli … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
əmudən — ə. şaquli şəkildə, yuxarıdan aşağıya … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
rəf — 1. is. <ər.> Qab qacaq və s. düzmək üçün evin divarına və ya şkafa şaquli vəziyyətdə vurulan taxta parçası, yaxud divar tikiləndə qoyulan şaquli çıxıntı. Suvaqsız divarda qədim tüfənglər və qılınclar asılmışdı, rəflərdə pas basmış mis… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əmud — <ər.> 1. riyaz. Şaquli olaraq yuxarıdan aşağıya enən və düzbucaq əmələ gətirən xətt; şaquli xətt. 2. Polad toppuz. Qılıncdan murad hasil olmadı, əmuda əl atdılar. «Koroğlu». Rüstəm Zal dastanları, Hüseyn Kürd əmudları, ovçu Pirim… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
barmax — I (Göyçay, Kürdəmir) arabanın yanlığına keçirilən şaquli taxta; – Cağın barmağı tökülüb (Kürdəmir); – Yüx’ ağır olub, basıb barmağın ikisin qırıb (Göyçay) II (Oğuz) pəncərə çərçivəsində şüşəni saxlamaq üçün ensiz taxta … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qoj — (Çənbərək, Gədəbəy, Göyçay, Xanlar, Mingəçevir, Şəki, Tovuz) 1. evin divarları üstünə qoyulan ağac (Çənbərək, Şəmkir, Tovuz). – Kərənin qojunu uxarı qoy (Çənbərək); – Tövlənin qojdarın düzdüm (Tovuz); – Pərdi qojdarın üsdünnən olur (Şəmkir) 2.… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
şan — I (Xanlar) əlamət, nişan. – Biz qoyunu şanıynan də:rix’, axı II (Daşkəsən, Xanlar, Qazax) nişan, oğlanın qız evinə göndərdiyi üzük, geyim və s. – Xaccanın qızına şan gəlif (Qazax); – Qızı versə, bəlyə aparerıx, şan aparerıx (Daşkəsən) ◊ Şan… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
mayil — ə. 1) meyli olan, meyil salan; 2) istəyən, sevən; 3) əyilən, meyil edən, əyri; 4) düşkün, mübtəla; 5) üfüqi və şaquli arasındakı vəziyyətdə olan. Mayili didar görmək istəyən, görüşmək istəyən … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
qaimən — ə. 1) ayaq üstdə olduğu halda, ayaq üstdə; 2) yuxarıdan aşağıya, şaquli … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
